Έτοιμη να κλείσει η συμφωνία για το Αιγαίο με τους τούρκους.

Στην τελική ευθεία βρίσκονται οι διευθετήσεις σε ολόκληρο το φάσμα των ελληνοτουρκικών ζητημάτων, στο πλαίσιο των ευρύτερων στρατηγικών σχεδιασμών. Βάση για τις προωθούμενες συμφωνίες, αποτελεί η αναγνώριση και αποδοχή εκ μέρους της ελληνικής πλευράς των τουρκικών «ζωτικών συμφερόντων» στο Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή της Αν. Μεσογείου, όπως ζητάει η Άγκυρα. Η Τουρκία έχει ξεκαθαρίσει στις διμερείς μυστικές διαπραγματεύσεις ότι δεν πρόκειται να αποδεχτεί το δικαίωμα της Ελλάδας να ορίσει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) εκεί όπου θεωρεί ότι έχει «ζωτικά συμφέροντα». Δηλαδή στο Αιγαίο και στην περιοχή νότια του Καστελόριζου, όπου υπάρχουν πληροφορίες για διαπιστωμένα εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, έτσι η ελληνοτουρκική συζήτηση για τη διευθέτηση των εκκρεμών ζητημάτων στο Αιγαίο, είναι μια διαπραγμάτευση επί των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, με γνώμονα τις τουρκικές διεκδικήσεις. Επί της ουσίας, η συζήτηση που βρίσκεται σε εξέλιξη πίσω από κλειστές πόρτες, αφορά σε δικαιώματα κατοχυρωμένα από το Διεθνές Δίκαιο (Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας), αλλά και από συνθήκες, όπως της Λοζάνης (24/7/1923), που όρισε σαφώς τα ελληνοτουρκικά σύνορα και την κυριαρχία της κάθε χώρας επί των ηπειρωτικών, αλλά και των νησιωτικών περιοχών, που βέβαια συμπαρασύρει τα δικαιώματα σε θάλασσα και αέρα. Τυχόν αναγνώριση και αποδοχή των τουρκικών «ζωτικών συμφερόντων», που αποτελεί τη «νομιμοποιητική» βάση της εν λόγω διαπραγμάτευσης, θα ανοίξουν το δρόμο για τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου από εταιρείες των δυο χωρών και πολυεθνικούς ομίλους που καλοβλέπουν τους ενεργειακούς πόρους και τις άλλες «επενδυτικές» ευκαιρίες στην περιοχή. Θα σημάνει ταυτόχρονα την ανατροπή του σημερινού «στάτους» στην περιοχή, με καταστροφικές συνέπειες .

Το πλαίσιο της προωθούμενης συμφωνίας

Το στίγμα της προωθούμενης συμφωνίας, εμπεριέχει το σπέρμα μελλοντικών εντάσεων στην περιοχή, με τις αξιώσεις που προβάλλει η Τουρκία και συζητάει η Ελλάδα, και θα επιτρέψει τη συνδιαχείριση και συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, κάτω από την ομπρέλα των ισχυρών πολυεθνικών συμφερόντων και του ΝΑΤΟ.

Στις διαπραγματεύσεις, η κυβέρνηση της Τουρκίας θέτει τις παρακάτω τρεις απαιτήσεις:

• Στην όποια συμφωνία προκύψει, να γίνεται ρητή και ξεκάθαρη αναφορά στα «τουρκικά ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο».
• Η Ελλάδα να απεμπολήσει το δικαίωμά της να ορίσει ζώνες αποκλειστικής οικονομικής εκμετάλλευσης, ανεξάρτητα από το εύρος της υφαλοκρηπίδας.
• Στη συμφωνία να αναφέρεται ρητά ότι τελειώνει-κλείνει διά παντός η συζήτηση για το εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων.

Το πλαίσιο που προκρίνει η Τουρκία, φαίνεται πως το έχει αποδεχθεί η ελληνική πλευρά και τώρα διαπραγματεύεται το πώς θα το βγάλει προς τα έξω. Αν δηλαδή στη συμφωνία θα αναφέρεται ρητά ο όρος «τουρκικά ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο», όπως απαιτεί η Άγκυρα, ή αν το κείμενο θα παραπέμπει στη συμφωνία της Μαδρίτης του 1997, στην οποία για πρώτη φορά η ελληνική πλευρά αποδέχθηκε την ύπαρξη «ζωτικών συμφερόντων» στο Αιγαίο, πέρα και προφανώς ενάντια στα «νόμιμα συμφέροντα», τα οποία στηρίζονται στους κανόνες του διεθνούς δικαίου.

Οι διαπραγματεύσεις - «διερευνητικές επαφές» αποκαλούνται επίσημα , «συμφωνήθηκε και από τις δύο πλευρές το περιεχόμενο τους να είναι εμπιστευτικό και να μην κρατιούνται πρακτικά».

Χωρικά ύδατα «δαντέλα»

Οι δύο διαπραγματευτικές ομάδες έχουν σχεδιάσει σε χάρτες τα θαλάσσια σύνορα των δύο χωρών, λαμβάνοντας κατά περίπτωση ως εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων άλλοτε τα 6 μίλια και άλλοτε τα 8. Στην περίπτωση που οι δύο πλευρές καταλήξουν σε συμφωνία, θα προβλέπεται ότι η Ελλάδα θα απεμπολήσει οριστικά και αμετάκλητα το δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, όπως έχει δικαίωμα από τις Διεθνείς Συνθήκες, και «δένει» απόλυτα με τις προειδοποιήσεις Νταβούτογλου ότι η Τουρκία θα άρει το «Casus Belli» (αιτία πολέμου) για τα 12 μίλια, μόνο αν πάρει τα ανάλογα ανταλλάγματα. Το «αντάλλαγμα» που προσφέρει στην ελληνική κυβέρνηση η Άγκυρα, προκειμένου να οριστικοποιηθεί η διχοτόμηση του Αιγαίου, είναι η αναγνώριση της υφαλοκρηπίδας των νησιών, το όποιο είναι άνευ αξίας, από τη στιγμή που η εν λόγω συζήτηση-συμφωνία θα διευκρινίσει και ζητήματα κυριαρχίας επί νησίδων και βραχονησίδων του Αιγαίου, που σύμφωνα με την Άγκυρα δεν αναφέρονται στις Διεθνείς Συνθήκες.

Πηγή