«Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία».

Πιο κοντά από ποτέ είναι σύμφωνα με τον Economist μια πιθανή έξοδος της Ελλάδας. 

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η άρνηση της Αθήνας να δεχθεί την παράταση του προγράμματος που λήγει στο τέλος του μήνα είναι ανόητη, φέρνει πιο κοντά την ελληνική έξοδο από την Ευρωζώνη. 

Τονίζει ωστόσο πως υπάρχει περιθώριο συμφωνίας «με γενναιόδωρους όρους», υπό την προϋπόθεση ότι ο κ. Τσίπρας θα αλλάξει στάση.

Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα του Economist, «όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές στην Ελλάδα τον περασμένο μήνα, η ελπίδα ήταν ότι ο νέος πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, θα τροποποιούσε τα αιτήματά του με στόχο να συμβιβαστεί με τους δανειστές της χώρας. Κι εκείνος, όπως και η πλειοψηφία των Ελλήνων, θέλουν να παραμείνουν στο κοινό νόμισμα. Αλλά ακόμα και την ώρα που ετοιμαζόταν να συναντήσει τους ευρωπαίους ηγέτες για πρώτη φορά αυτή τη βδομάδα, ο κ. Τσίπρας έκανε την ελληνική έξοδο από το ευρώ να φαντάζει ακόμα πιο πιθανή».

Στο δημοσίευμα υπογραμμίζεται πως «ο κ. Τσίπρας έχει προβάλει ορισμένα καλά επιχειρήματα εναντίον της λιτότητας που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα. Έχει σωστές ιδέες για την αντιμετώπιση της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και το "ξεβόλεμα" της επιχειρηματικής ελίτ της χώρας. Οι υπουργοί του μιλούν για τη διατήρηση του 70% των μεταρρυθμίσεων της προηγούμενης κυβέρνησης. Αλλά οι πρώτες κινήσεις του κ. Τσίπρα περιέλαβαν υποσχέσεις για αύξηση του κατώτατου μισθού στα επίπεδα πριν την κρίση, ανατροπή των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας, επαναφορά των αυξήσεων στις συντάξεις, επαναπροσλήψεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και τερματισμό ιδιωτικοποιήσεων. Όλα αυτά όχι απλώς παραβιάζουν τους όρους του ελληνικού προγράμματος αλλά καταστρέφουν τις οικονομικές προοπτικές της χώρας».

Σύμφωνα με το δημοσίευμα «η αλλαγή πορείας την στιγμή που η ελληνική οικονομία δείχνει επιτέλους σημεία ανάπτυξης και η ανεργία υποχωρεί, είναι ανώμαλη. Η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερες και όχι λιγότερες μεταρρυθμίσεις. Παρά την πρόοδο στην ανάκτηση της χαμένης ανταγωνιστικότητας, οι εξαγωγές παραμένουν αδύναμες. Σε ο,τι αφορά δε το επιχειρηματικό κλίμα, η Ελλάδα βρίσκεται πίσω και από την Βουλγαρία, την πιο φτωχή χώρα της Ευρώπης, σε τομείς όπως η εφαρμογή συμβολαίων, η καταγραφή της φτώχειας και η παροχή πίστωσης».

Καταλήγει δε πως «η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ απαιτεί συμβιβασμούς. Οι πιστωτές της χώρας πρέπει να αποφασίσουν τι θα ανταλλάξουν και πότε. Ο κ. Τσίπρας αρνείται ανοήτως την παράταση του προγράμματος που λήγει στο τέλος του μήνα, μιλώντας αντιθέτως για ένα δάνειο-γέφυρα, το οποίο θα εξασφαλίσει χρόνο για διαπραγματεύσεις χωρίς την εποπτεία της μισητής τρόικας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Για την απομάκρυνση της ΕΚΤ υπάρχει βάση, καθώς πολιτικοποιείται με την ανάμιξή της στον τρόικα. Αλλά ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να περιμένει επιπλέον δάνεια χωρίς όρους, όπως απέδειξε η αδυναμία συμφωνίας στο Eurogroup. Αντιθέτως, ο κ. Τσίπρας χρειάζεται άμεση παράταση του προγράμματος και διαπραγματεύσεις στη συνέχεια.

Σε αυτές τις διαπραγματεύσεις υπάρχει περιθώριο συμφωνίας. Το συνολικό χρέος της Ελλάδας βρίσκεται στο μη βιώσιμο 175% του ΑΕΠ (+109% από την εποχή πριν την κρίση). Ο κ. Τσίπρας εγκατέλειψε το αίτημα για άμεση διαγραφή του χρέους. Η διάρκεια και το επιτόκιο του χρέους, τα δύο τρίτα του οποίου χρωστούν σε επίσημους ευρωπαϊκούς πιστωτές, είναι τόσο γενναιόδωρα που η Ελλάδα πληρώνει λιγότερα από την Πορτογαλία και την Ιταλία. Αυτοί οι όροι μπορούν να γίνουν ακόμα πιο γενναιόδωροι. Και οι πιστωτές πρέπει να είναι έτοιμοι να υιοθετήσουν μία παραλλαγή της πρωτοβουλίας του ΔΝΤ για τις χώρες της Αφρικής: μία υπόσχεση σταδιακής διαγραφής του χρέους, υπό την προϋπόθεση συγκεκριμένης προόδου στις μεταρρυθμίσεις».

Συμφωνία που απλά "αλλάζει όνομα" στο Μνημόνιο ή μια συμφωνία που θα σώσει τη χώρα;

Γ.Βαρουφάκης: "CIA η τρόικα - Το κούρεμα είναι η καλύτερη λύση και για τους δανειστές"

FT: Το απόρρητο έγγραφο Γιούνκερ που δόθηκε στους ηγέτες της Ε.Ε

 

ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ: ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ