Το δικαίωμα του ατομικού αυτοπροσδιορισμού δεν
μπορεί να ασκείται από τους Έλληνες Μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης κατά τρόπο
που να παραβιάζει τη Συνθήκη της Λωζάννης, υπογράμμισε ο πρόεδρος της
Δημοκρατίας στη διάρκεια της αντιφώνησης του, στην τελετή που έγινε στο
Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο της Κομοτηνής όπου ανακηρύχθηκε επίτιμος δημότης της πόλης με απόφαση
του Δημοτικού Συμβουλίου.
Ο κ. Παυλόπουλος αναφέρθηκε στις διαχρονικές και
αταλάντευτες εθνικές θέσεις της Ελλάδας, που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο,
χαρακτήρισε «άψογη» τη στάση της χώρας μας απέναντι στους Μουσουλμάνους Έλληνες
πολίτες, λέγοντας ότι αυτή καθορίζει και τη στάθμη των δικών τους υποχρεώσεων
έναντι της ελληνικής πολιτείας. Πρωτίστως καθορίζει και τις αντίστοιχες
υποχρεώσεις των Ελλήνων δημόσιων λειτουργών της μουσουλμανικής μειονότητας, των
Μουσουλμάνων βουλευτών και των Μουσουλμάνων εκλεγμένων της Αυτοδιοίκησης,
καθώς, όπως είπε, τα κάθε είδους δικαιώματα και τα κάθε είδους καθήκοντα τους
καθορίζονται αποκλειστικά από το ελληνικό Σύνταγμα και την ελληνική έννομη
τάξη.
Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφέρθηκε και στο
πλαίσιο και τις αρχές λειτουργίας του προξενείου της Τουρκίας στην Κομοτηνή κι
επισήμανε ότι οφείλει να σέβεται το καθεστώς των Ελλήνων Μουσουλμάνων και την
ελληνική έννομη τάξη.
Αναλυτικά η αντιφώνηση του αδαή για τα τεκταινόμενα στην Θράκη
Παυλόπουλου έχει ως εξής:
«Η ανακήρυξή μου ως Επίτιμου Δημότη του Δήμου Κομοτηνής,
αυτή η κορυφαία τιμή που μου επιδαψιλεύετε, αυτοθρόως μετατρέπεται σε εθνικό,
θεσμικό και πολιτικό χρέος. Χρέος, το οποίο συνίσταται στην ανάδειξη των κάθε
είδους υποδειγματικών επιδόσεων του πολύτιμου εκείνου τμήματος του Ελληνικού
Λαού που κατοικεί στον ευρύτερο χώρο της Δυτικής Θράκης. Της Θράκης που
στέκεται όρθια και Ελληνική, και η οποία όχι μόνον δεν λύγισε -ούτε πρόκειται
ποτέ να λυγίσει- κατά την διάρκεια των τραγικών περιόδων που έζησε αλλά, όλως
αντιθέτως, χαλυβδώνει μέσ' από αυτές την Ελληνική ψυχή της, το υψηλό Ελληνικό
της φρόνημα. Επ' αυτού και μόνον, υπό την ιδιότητά μου ως Προέδρου της
Δημοκρατίας, ας μου επιτραπεί να καταστήσω σαφείς τις ακόλουθες, διαχρονικές
και αταλάντευτες, εθνικές μας θέσεις:
I. Εδώ, στην Κομοτηνή και την ευρύτερη περιοχή της
Δυτικής Θράκης, όπου έχουν ταχθεί να συνυπάρχουν ειρηνικά και δημιουργικά
Έλληνες με διαφορετικές θρησκείες, η Ελληνική Δημοκρατία αποδεικνύει ανελλιπώς
ότι δίνει, εμπράκτως και άκρως επιτυχώς, εξετάσεις μιας Χώρας που εμπνέεται, ως
προς την Δημοκρατία και τον Πολιτισμό της, ταυτοχρόνως, από την ανεκτίμητη
Αρχαία Κληρονομιά της αλλά και από την θέση της ως αναπόσπαστου μέρους της
Ευρωπαϊκής Ένωσης και ως μέλους της Διεθνούς Κοινότητας το οποίο σέβεται, στο
ακέραιο, το Διεθνές Δίκαιο στο σύνολό του.
II. Επειδή αναφέρθηκα στον μεγάλο σεβασμό που επιδεικνύει
η Ελλάδα στο ευρωπαϊκό αλλά και στο διεθνές κεκτημένο, δράττομαι της ευκαιρίας
να τεκμηριώσω την διαπίστωση αυτή, ακριβώς με βάση το Ευρωπαϊκό και το Διεθνές
Δίκαιο, φυσικά στο σύνολό του, αναφορικά με το καθεστώς των συμπολιτών μας
Μουσουλμάνων.
Α. Το καθεστώς της μουσουλμανικής
μειονότητας προσδιορίζεται από την Συνήθη της Λωζάννης, η οποία από το 1923
δεσμεύει, στο ακέραιο, τόσο την Ελλάδα όσο και την Τουρκία. Η Συνθήκη της
Λωζάννης βασίζεται στην αμοιβαιότητα αφού αναφέρεται, ρητώς και κατηγορηματικώς,
στους Μουσουλμάνους της Θράκης και τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της
Ίμβρου και της Τενέδου. 'Αρα, πάντα κατά την Συνθήκη της Λωζάννης, στην μεν
Ελλάδα υπάρχει μουσουλμανική μειονότητα, ενώ στην Τουρκία εθνική -και δη
Ελληνική- μειονότητα. Το ότι η Ελλάδα, το 1991, αναγνώρισε το δικαίωμα ατομικού
αυτοπροσδιορισμού, τούτο δεν σημαίνει ότι το δικαίωμα αυτό μπορεί ν' ασκείται
κατά τρόπο που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και, επομένως, την Συνθήκη της
Λωζάννης.
Β. Δίχως να στέκομαι στις προκλητικές -ιδίως κατά το 1955
και το 1964- παραβιάσεις της Συνθήκης της Λωζάννης εκ μέρους της Τουρκίας, κάνω
απλώς την αυτονόητη αντιδιαστολή: Η Ελλάδα τήρησε, τηρεί και θα τηρεί στο
ακέραιο τις κατά την Συνθήκη της Λωζάννης υποχρεώσεις έναντι των Ελλήνων Μουσουλμάνων
της Δυτικής Θράκης. Τούτο αποδεικνύεται, αυτονοήτως, ιδίως από την αύξηση του
μειονοτικού πληθυσμού, από την ακώλυτη άσκηση της θρησκευτικής ελευθερίας, τον
ραγδαίο πολλαπλασιασμό των μουσουλμανικών σχολείων, την εγνωσμένη προστασία της
ατομικής ιδιοκτησίας, την κατοχύρωση του δικαιώματος ενημέρωσης μέσω της
λειτουργίας των αναγκαίων κυρίως ηλεκτρονικών ΜΜΕ και, τέλος, τον πλήρη σεβασμό
των κάθε μορφής πολιτικών ελευθεριών.
III. Αυτή η άψογη συμπεριφορά της
Ελλάδας έναντι των Μουσουλμάνων Πολιτών της εδώ, στην Θράκη, καθορίζει και την
στάθμη των δικών τους υποχρεώσεων, ως Ελλήνων Πολιτών, έναντι της Ελληνικής
Πολιτείας.
Α. Πρωτίστως δε καθορίζει τις αντίστοιχες υποχρεώσεις των
Ελλήνων δημόσιων λειτουργών της μουσουλμανικής μειονότητας καθώς και των μουσουλμάνων
το θρήσκευμα μελών του Ελληνικού Κοινοβουλίου και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης εν
γένει: Τα κάθε είδους δικαιώματα και τα κάθε είδους καθήκοντά τους καθορίζονται
αποκλειστικώς από το Σύνταγμά μας και την έννομη τάξη μας. Και είμαι βέβαιος
ότι οι συμπολίτες μας Μουσουλμάνοι στην Θράκη αντιλαμβάνονται πλήρως και τιμούν
αναλόγως αυτό το πλαίσιο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων.
Β. Το ίδιο πλαίσιο προσδιορίζει και τις αρχές λειτουργίας
των εδώ τουρκικών διπλωματικών αρχών. Οφείλουν λοιπόν να σέβονται το προαναφερόμενο
καθεστώς των Ελλήνων Μουσουλμάνων και την ελληνική έννομη τάξη.
Από νομικής τώρα πλευράς αξίζει εμείς να σημειώσουμε
ότι:
α) Το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού ενός
πολίτη, το οποίο επικαλούνται ορισμένοι εκπρόσωποι της μουσουλμανικής μειονότητας,
βάσει της διεθνώς παραδεκτής ερμηνείας αφορά μεμονωμένα άτομα και όχι σύνολα. 'Άρα
δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση σωματείων.
β) Υπάρχει κίνδυνος να δημιουργηθεί ένα
αρνητικό νομικό προηγούμενο εις βάρος της Ορθοδόξου Χριστιανικής πλειοψηφίας
της χώρας μας. Αν το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού ερμηνευθεί με την έννοια
ότι ένας Μουσουλμάνος της Θράκης μπορεί επί δημοσίων εγγράφων να δηλώνει
Τούρκος ή ότι άλλο θέλει, τότε γιατί ένας Χριστιανός Ορθόδοξος δεν μπορεί πλέον
να αναγράψει το θρήσκευμά του επί της αστυνομικής ταυτότητος, της ληξιαρχικής
πράξεως κλπ; Θα είναι σοβαρή η αντίφαση αν τα αρμόδια όργανα του Ελληνικού
Κράτους φθάσουν στο σημείο να θεωρούν ότι το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού ισχύει
για μόνον κάποιες μειοψηφίες και όχι για την πλειοψηφία των Ελλήνων;
γ) Η
οποιαδήποτε αναφορά σε "τουρκική" μειονότητα ή σε
"τουρκικά" σωματεία έρχεται σε πλήρη σύγκρουση με την Συνθήκη της
Λωζάννης του 1923, η οποία ομιλεί περί μουσουλμανικής (θρησκευτικής) μειονότητας
στη Θράκη και περί ελληνικής ( εθνικής) μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη,
Ίμβρο και Τένεδο. Δεν αναφέρεται πουθενά σε Τούρκους.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου